61% van de coassistenten heeft een bijbaan naast de coschappen. Van hen is 70 procent hiervan financieel afhankelijk. De coschapvergoeding is voor co’s bovendien onmisbaar: ruim twee derde (69,5%) geeft aan dat deze vergoeding essentieel is om rond te komen. Dat blijkt uit onderzoek van De Geneeskundestudent.
Coassistenten draaien fulltime mee in de zorg, maar krijgen daarvoor, anders dan stagiairs, geen stagevergoeding. De LAD maakt zich daarom al jarenlang hard voor een adequate vergoeding, samen met De Geneeskundestudent en vakbond FBZ. In 2018 lukte het om een tegemoetkoming voor co’s te regelen in de Cao UMC. Daarna volgden algemene ziekenhuizen en ook co’s in de ggz, gehandicaptenzorg en VVT krijgen een vergoeding.
Die vergoeding is in veel cao’s helaas nog niet gelijk aan de stagevergoeding, maar de LAD is wel blij co’s met die vergoeding op weg te hebben geholpen. De komende tijd blijft ze aan cao-tafels pleiten voor een hogere vergoeding; gelijk aan wat stagiairs krijgen. “We worden in die strategie bevestigd door de uitkomsten van dit onderzoek van De Geneeskundestudent”, zegt LAD-directeur Caroline van den Brekel.
Eerlijke vergoeding
Een eerlijke vergoeding is volgens Berk Uzunalioglu, voorzitter van De Geneeskundestudent, dringend nodig, omdat werken naast het lopen van coschappen nauwelijks haalbaar is. Coassistenten besteden gemiddeld 53 uur per week aan hun coschappen. Studenten die daarnaast een bijbaan hebben, werken daarbovenop nog gemiddeld zeven uur per week. Uit het onderzoek blijkt ook dat vrijwel alle studenten (ruim 90 procent) aangeven zich gedwongen te voelen de uren voor hun bijbaan terug te schroeven, zodra zij aan hun coschappen beginnen.
Kansenongelijkheid
Het onderzoek laat verder zien dat studenten zonder ouderlijke steun tot wel 25 keer meer kans hebben om meer dan 15 uur per week te moeten werken naast hun intensieve coschappen. “We weten al dat kansenongelijkheid in de opleiding geneeskunde bestaat. Het beroep van arts moet daarom toegankelijk zijn voor iedereen, niet alleen voor wie financieel wordt gesteund door zijn ouders”, aldus Uzunalioglu.
Stagevergoeding
De Geneeskundestudent pleit voor een automatische stagevergoeding van minimaal 400 euro per maand, die nu ook geldt voor andere stagiairs in de zorg. In sectoren waar dit nog niet is geregeld, zoals de huisartsenzorg, de GGD-en en arbodiensten, zijn volgens Berk snelle cao-afspraken nodig om dit gelijk te trekken. “Daarnaast roepen we de NFU en de umc’s met klem op het huidige bedrag van 120 euro per maand voor coassistenten te verhogen naar minimaal 400 euro en deze vergoeding óók te laten gelden voor de wetenschapsstage.”