De zorg die in Nederland geleverd wordt is een van de beste van de wereld, maar het piept en het kraakt. De LAD vindt het noodzakelijk dat de overheid nu investeert in de mensen die er nu werken.

Suzanne Booij, voorzitter van de LAD: “Nu niet investeren betekent dat de continuïteit en kwaliteit van zorg patiëntenzorg nog verder onder druk komt te staan. Zo wordt de zorg steeds meer afhankelijk van de motivatie en bevlogenheid van zorgprofessionals die de zorg draaiende houden in een crisis die structureel van aard is geworden. Het bieden van zorg is in sommige sectoren nu al niet meer gegarandeerd. Professionals houden het echter niet eindeloos vol om gaten in roosters te vullen. De werkdruk neemt nog steeds toe en het ziekteverzuim is sinds bijna twee decennia niet zo hoog geweest als nu. Op de arbeidsmarkt van nu is voldoende te kiezen. Dat maakt het verleidelijk om verder te kijken. Het is dus hoognodig dat het werken in de zorg aantrekkelijk blijft. Voor iedereen die in de zorg werkt, want alle handen zijn essentieel en hard nodig voor het kunnen leveren van zorg: van facilitair medewerkers, verpleegkundigen tot artsen.”

Politiek moet scherpe keuzes maken

De Wetenschappelijke Raad voor het Regeringsbeleid (WRR) benadrukt in haar recente rapport Kiezen voor houdbaarheid. Mensen, middelen en maatschappelijk draagvlak dat de kwaliteit en toegankelijkheid van de zorg alleen houdbaar zijn als de financiële, personele en maatschappelijke aspecten met elkaar in verhouding zijn. Dat betekent dat de politiek prioriteiten moet stellen en scherpe keuzes moet maken. Ook het SER-advies Aan de slag voor de zorg laat niets aan duidelijkheid te wensen over: de overheid moet inzetten op het anders organiseren en inrichten van het werk om flexibel te kunnen inspelen op veranderingen in de zorg en op méér waardering voor zorgprofessionals via goede arbeidsvoorwaarden en dito arbeidsomstandigheden.

Nu maatregelen nodig

Suzanne Booij: “Het is op dit moment dweilen met de kraan open. Er zullen echt scherpe keuzes gemaakt moeten worden. Met alleen efficiënter werken redden we het niet meer. Tegelijkertijd, en dat kan ik niet genoeg benadrukken, is het noodzakelijk dat er goed wordt omgegaan met al die mensen die nu in de zorg werken. Niet investeren in de huidige zorgmedewerkers is de meest onverstandige keuze. Uitstel is simpelweg geen optie, het is keihard nodig om nu te investeren in het serieus aanpakken van de werkdruk en het creëren van omstandigheden waarin iedereen op een gezonde manier de eindstreep haalt. Maar ook voldoende financiële ruimte voor normale loonsverhogingen die tenminste de koopkracht op peil houden en daar waar nodig de concurrentiepositie op de arbeidsmarkt verbetert. Alleen dan behoud je de huidige werknemers voor de zorg.”